من مادر هستم

اول از همه بگم که این فیلم واقعا زیبا بود و داستان روایتگرانه ، بازی درخشان بازیگرانش ، حمله اش به تابوهای سینما واقعا همه چیزش فوق العاده بود.... و من به هم پیشنهاد می کنم این فیلم رو ببینن اما چند تا نکته هم داشت: 

1- آقای جیرانی جون مادرت برای این فیلم شرایط سنی بزار برادر من .... ما وقتی توی سینما نشستیم یه خانوم و آقای مذهبی با ته ریش و چادر با دو تا پسر حدودا 13-14 ساله و 15-16 ساله جلوی ما نشستن... فیلم که شروع شد از سکانش دوم انواع و اقسام مش روبات و ماکولات و سیگار کشیدنها شروع شد هی این پدر و مادر رنگ به رنگ شدن هر جابه جا شدن ... تا صحنه های اصلی داستان که اوضاع بدتر شد و روابط آزاد آنچنانی رو به نمایش گذاشت ... یعنی من از حال این پدر و مادر خنده ام گرفته بود ... طوری که فکر می کردم الانه که پاشن برن بیرون اما نمی دونم چرا نرفتن ... فقط آخر فیلم من احساس می کردم اینها که معلومه خانواده مقیدی هستند تمام چیزهایی رو که سعی کردند بچه هاشون نبینند و نشنوند به فنا رفته و اثری که این فیلم سنگین روی روان یه بچه 15-16 ساله -که هم می فهمه ماجرا چیه - خیلی تاثیر منفی و سیاهی خواهد بود...  

2- اگر حال و روزتون مثل روز جمعه من خرابه و می خواین برین این فیلم رو ببینین حتما یکی دوتا آدم با مزه نکته سنج با خودتون ببرین که البته اگه پسر باشن و حدود سنهای 27-28 بهتره چون باعث می شن که فیلم از اونی که هستین بیشتر داغونتون نکنه.... ما کسی رو با خودمون نبردیم اما دوتا پسر پشت سر ما نشسته  بودند که کامنتهاشون برخلاف همیشه که میره رو مخ خیلی در تلطیف فضای سیاه فیلم تاثیر داشت 

3- کلا این فیلم رو برای سرگرمی نبینید حیفه .... باز هم می گم فوق العاده بود فقط من موندم درین دورانی که حتی فیلمهای حیات وحش رو سانسور می کنند چطور این فیلم مجوز گرفته چطوری به تولید رسیده و چطوری اکران شده.... یعنی توی سینما همش فکر می کردم برگشتیم به دوران خاتم    ی  .... 

واقعا بعد از مدتها در سینمای ایران یه فیلم ارزنده واقعی دور از برداشتهای فرامتنی و الهی وسیاسی تولید شده که ندیدنش واقعا ضرره....